Meerdervoort
Zwijndrecht

Midden in Tuindorp Meerdervoort ligt het omgrachte terrein van het voormalige Meerdervoort. Net als Develstein was Meerdervoort een polderambachtje. Het werd gesticht door Jacob van Meerdervoort die door graaf Willem III met het terrein was beleend, na de bedijking van de Zwijndrechtse Waard in 1332. Waarschijnlijk bestond Meerdervoort aanvankelijk uit een versterkte hoeve, die omstreeks 1400 werd aangeduid als ‘steene camer’ en ‘De Edele Houve’. 17de-eeuwse tekeningen tonen een veelvuldig voorkomend type adellijk huis: een door een traptoren geflankeerde woonvleugel. In de bijgebouwen zal het boerenbedrijf zijn gevestigd.
In 1625 kwam Meerdervoort in handen van de Dordtse familie Pompe. Zij maakten er een buitenplaats van. Direct ten zuiden van het huis kwam een Hollands-classicistische tuinaanleg tot stand. Deze had vierkante parterres en werd omgeven door hoge hagen, die op de hoeken van het terrein als paviljoens waren vormgegeven. Roelant Roghman maakte van dit complex een aanzicht. Ook schetste hij het aanzicht van de tuin vanuit het huis.
In 1723 werd een moderne woning in classicistische trant gebouwd. Op een kaart van Meerdervoort van 1807 is te zien dat dit huis toen lag in een vroeg-landschappelijke tuinaanleg, die in een verkoopbeschrijving uit hetzelfde jaar als ‘in engelschen smaak’ werd omschreven. Het enigszins gekunsteld natuurlijke lanenpatroon doet vermoeden dat de aanleg reeds voor 1800 tot stand kwam.
In 1902 werd Meerdervoort door de toenmalige eigenaar verkocht aan de gemeente Zwijndrecht. De heerlijkheid kreeg toen een woningbouwbestemming. Ter plekke werd in 1917 het Tuindorp Meerdervoort gerealiseerd. Het complex van circa 250 arbeiderswoningen is, met medewerking van Jurgens Oliefabrieken in opdracht van de Bouwvereeniging Zwijndrecht tot stand gekomen. Het ontwerp was van architect W. Verschoor, de aannemer was P. Bikker. De opzet van de wijk en het stratenplan zijn ontleend aan het grachtenpatroon van de buitenplaats. Onderdeel van de opzet is het in de zuidoosthoek van de wijk gelegen park met gracht en eiland waarop Huis Meerdervoort heeft gestaan. Een stichtingssteen uit 1917 is ingemetseld in de in 1999 gerestaureerde brug naar het eiland. Op de brug staan bakstenen hekpijlers met hek die verwijzen naar de oorspronkelijke toegang tot het Huis Meerdervoort.
In 1625 kwam Meerdervoort in handen van de Dordtse familie Pompe. Zij maakten er een buitenplaats van. Direct ten zuiden van het huis kwam een Hollands-classicistische tuinaanleg tot stand. Deze had vierkante parterres en werd omgeven door hoge hagen, die op de hoeken van het terrein als paviljoens waren vormgegeven. Roelant Roghman maakte van dit complex een aanzicht. Ook schetste hij het aanzicht van de tuin vanuit het huis.
In 1723 werd een moderne woning in classicistische trant gebouwd. Op een kaart van Meerdervoort van 1807 is te zien dat dit huis toen lag in een vroeg-landschappelijke tuinaanleg, die in een verkoopbeschrijving uit hetzelfde jaar als ‘in engelschen smaak’ werd omschreven. Het enigszins gekunsteld natuurlijke lanenpatroon doet vermoeden dat de aanleg reeds voor 1800 tot stand kwam.
In 1902 werd Meerdervoort door de toenmalige eigenaar verkocht aan de gemeente Zwijndrecht. De heerlijkheid kreeg toen een woningbouwbestemming. Ter plekke werd in 1917 het Tuindorp Meerdervoort gerealiseerd. Het complex van circa 250 arbeiderswoningen is, met medewerking van Jurgens Oliefabrieken in opdracht van de Bouwvereeniging Zwijndrecht tot stand gekomen. Het ontwerp was van architect W. Verschoor, de aannemer was P. Bikker. De opzet van de wijk en het stratenplan zijn ontleend aan het grachtenpatroon van de buitenplaats. Onderdeel van de opzet is het in de zuidoosthoek van de wijk gelegen park met gracht en eiland waarop Huis Meerdervoort heeft gestaan. Een stichtingssteen uit 1917 is ingemetseld in de in 1999 gerestaureerde brug naar het eiland. Op de brug staan bakstenen hekpijlers met hek die verwijzen naar de oorspronkelijke toegang tot het Huis Meerdervoort.
Landgoed
Typering
(grotendeels) verdwenen
Ontstaansgeschiedenis
hoeve als uitgangspunt
Groen
Hoofdfunctie groen
park