Huize Arentsburgh

Tussen de Vliet en de tegenwoordige Prinses Mariannelaan liggen de restanten van het buiten Arentsburgh: een huis uit 1913 en delen van de parkaanleg. Cornelis van Lodensteyn is de grondlegger van de buitenplaats. Hij liet in 1662 een ‘deftige huisinghe’ bouwen, waaromheen siertuinen en moestuinen werden aangelegd. Nog altijd zijn op het terrein achter het herenhuis stukken tuinmuur te zien. Uit een heester- en plantenlijst die in verband met een verkoping op 7 april 1792 werd opgesteld, blijkt dat er talrijke exotische gewassen werden geteeld. Naast citrusboompjes worden onder meer laurierbomen, ananassen, jasmijn, Afrikaanse lelies en aloë’s genoemd. Er zal dus een oranjerie annex stookkas zijn geweest. In 1826 werd Arentsburgh door de overheid aangekocht, vanwege het vermoeden dat zich op het terrein Romeinse resten bevonden. Tijdens opgravingen werden inderdaad overblijfselen gevonden, onder andere van een groot Romeins, stenen gebouw. Het terrein is sindsdien een belangrijk archeologisch monument. In 1834 werd Arentsburgh aangekocht door jonkheer H.J. Caan, eigenaar van de naastgelegen buitenplaats ‘Hoekenburg’. Tussen 1857 en 1926 wisselde Arentsburgh nog verschillende malen van eigenaar, waarna het, wederom samen met Hoekenburgh, in bezit kwam van doveninstituut Effatha. Na een grondige restauratie in 2004 is het gebouw in gebruik als kantoor met in de nieuwe zijvleugel woningen.