Blankenburg

Vanaf de Buurtweg voert een lange rechte oprijlaan naar het huis Blankenburg dat verscholen ligt in het groen aan de voet van de duinen. In 1743 is er sprake van ‘een hofstede genaamd Blankenburgh, bestaande uit een heerehuysinge met sijn plantagie, tuynen, vijvers, stal en koetshuys, mitsgaders een boerewooninge’. Bij een overdracht in 1764 werd een kaart van de buitenplaats vervaardigd. Hierop is te zien dat het blokvormige landhuis op een erf stond dat gedeeltelijk was omgeven door sloten, een typische aanleg uit de 17de eeuw. Ten zuidwesten van het huis strekte zich een langgerekt bos uit, doorsneden door rechte lanen. Aan het eind van deze ‘plantagie’ bevond zich een sterrenbos. De geometrische aanleg is later teniet gedaan door de aanleg van een park in landschapsstijl. Nu herinneren alleen de rechte oprijlaan en een ommuurde moestuin nog aan de oudste aanleg. Van 1871 tot 1876 bewoonde staatsman mr. G. Groen van Prinsterer het huis ’s zomers met zijn vrouw. Na hun beider dood kwam Blankenburg aan O. baron van Wassenaer, gehuwd met de dochter van Groens zuster. De huidige eigenaar liet het huis in 1917 ingrijpend verbouwen door architect F.A. Koch, waardoor het huis zijn huidige gedaante kreeg.