Het Gravensteen

De oorsprong van het Gravensteen ligt vermoedelijk in de 13^de eeuw, een houten voorganger kan echter niet worden uitgesloten. Het oudste deel is een kloeke stenen toren met een overwelfde kelder, waarin gevangenen werden vastgehouden. Ontsnappen kon alleen via een luik in het gewelf. Een gracht completeerde de beveiliging. In de 15^de eeuw verrees naast de toren een zeskantige traptoren. In 1556 werd aan de westzijde een nieuwe gevangenisvleugel toegevoegd. Aan de noordzijde kwam een houten galerij van vijf bogen die in de eerste heft van de 17^e eeuw werd vervangen door een stenen galerij. In deze periode is ook aan de oost- en zuidzijde van de toren een tuchthuis in classisistische stijl aangebouwd. Er zijn niet veel ramen in dit gebouw. De gevels worden verlevendigd door spaarnissen. In 1671 is ten noordwesten van de oude toren nog een gebouw voor vierschaar en schepenen aangebouwd. Het Gravensteen behoorde tot de goederen van de graven van Holland en diende als gevangenis voor gevangenen van de Hollandse graven. Op het pleintje aan de noordzijde werden publiekelijk straffen voltrokken. Nadat Philips de Goede het Gravensteen in 1463 aan Leiden had overgedragen werden er ook Leidse gevangenen in het Gravensteen vastgehouden en op het plein er voor bestraft. Het Gravensteen heeft zo’n zes eeuwen als gevangenis gediend. In de loop van de 19^e eeuw verloor het zijn oorspronkelijke functie. Nadat het gebouw dienst had gedaan als boekenmagazijn is het na de Tweede Wereldoorlog gerestaureerd en als studiecentrum en bibiotheek van de Juridische faculteit in gebruik genomen. Sinds 2006 is het International Office van universiteit Leiden in het gebouw gevestigd.