Beresteyn

In 1828 werd het zuidwestelijk deel van de buitenplaats Berbice verkocht aan jonkheer Hugo van Beresteyn. Deze liet aan de zijde van de Heerweg (Leidseweg) een bescheiden landhuis bouwen met een komvormige waterpartij ervoor. Achter het huis bevond zich een landschappelijk bos met een slingerend padenpatroon, dat onder meer leidde naar de nog bestaande ‘hermitage’, een gemetselde, grotachtige folly, aan de westzijde van het terrein. Eind 19de eeuw werden op diverse buitenplaatsen in Voorschoten kostscholen gevestigd en ook Beresteyn onderging deze functiewijziging. In 1893 werd Beresteyn verkocht aan H.H.G. Wullings, die er een chique jongenskostschool met HBS-opleiding vestigde. Het woonhuis werd verbouwd en kreeg zijn huidige voorgevel in neorenaissancestijl. Begin 20ste eeuw vonden nog enkele uitbreidingen van het huis plaats. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het instituut gesloten en werd de buitenplaats verkocht. Kort na de oorlog werd het als klooster en seminarie tijdelijk gebruikt door de paters kapucijnen ‘De Moerdijk’, waarna in de jaren 1950 de paters montfortanen er hun intrek namen. Na opheffing van hun seminarie stichtten de paters er een jongenskostschool. Hierna fungeerde Beresteyn als klooster en rustoord voor bejaarde priesters en paters montfortanen en was er een opvangcentrum voor mensen die het normale leven tijdelijk niet aankunnen. Het bos, met gebogen oprijlaan naar het huis, heeft in hoofdlijnen zijn 19de-eeuwse karakter behouden met diverse monumentale beuken- en eikenbomen. Eind 2000 verlieten de paters het Montfordhuis en is het landgoed verkocht aan een projectontwikkelaar.